On bir şiir.

 Geceye ay düşer, aklıma gözlerin.

Bu nasıl özlemek...

Özlemek ne demek?

Ucu bucağı yok,

dibi sonu yok, koyusundan özledim...

Fırtına koparıyor gözlerim,

Özlemek ne demek?

En delisinden, Sonsuzundan, akla zarar deliye kör 

 "Özledim"

-NAZIM HİKMET-

Hepinizi öyle seviyorum ki.

Siz; türlü türlü milletlerin annesi oluyorsunuz.

Zevk uğruna çocuk doğruyorsunuz.

Asker olacaklarını,

Karşı karşıya geçip birbirlerini vuracaklarını..

Meşhur olacaklarını..

Dahi olacaklarını..

Şef olacaklarını düşünmeden 

Sevmek, gene sevmek için,

Çocuk doğruyorsunuz.

.

Her yaşta, hepinizi,

Her yerinizi seviyorum sizin.

Hep böyle bakmak, böyle duymak isteyorum.

Bir elden cümlenizi sevmek, okşamak imkânsız.

Resim yapıyorlar,

Şiir yazıyorlar..

Ses besteleyorlar sizin için 

Saz çalıyorlar,

İçki içiyor, sarhoş oluyorlar.

Sizin için.

Sizin için...

-ÖZDEMİR ASAF; KADINLAR -

Nasıl iş bu

her yanına çiçek yağmış  erik ağacının

ışık içinde yüzüyor

neresinden baksan

gözlerin kamaşır

oysa ben akşam olmuşum

yapraklarım dökülüyor

usul usul

adım sonbahar

-ATİLLA İLHAN; ADIM SONBAHAR-

Gece gül bahçesinde ararken seni

Gülden gelen kokun sarhoş etti beni

Seni anlatmaya başlayınca güle

Baktım kuşlar da dinliyor hikayemi.

-ÖMER HAYYAM; GÜL BAHÇESİ-

Bıktım usandım sürüklemekten onu,

Senelerdir, ayaklarımın ucunda;

Bu dünyada biraz da yaşayalım,

O tek başına,

Ben tek başıma.

-ORHAN VELİ KANIK; GÖLGEM-

Kim o, deme boşuna..

Benim, ben.

Öyle bir ben ki gelen kapına;

Baştan - başa sen.

-ÖZDEMİR ASAF; 2 = 1-

Sende,

Kısa saçlarında,

İçimi okuyan gözlerinde,

Sükûnetli gülüşünde,

Kayboldum  ve sonra  kendimi buldum.

Belki de bir insan ancak bu kadar ben ve ancak bu kadar başkası olabilirdi.

-AY KIZ; SENDE-

Karşımdasın işte…

Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.

Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.

Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.

Tıkandığım o an,

Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,

Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.

Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.

Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.

Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,

bitti artık hepsi…

Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme.

Bakış açım belli oldu yine.

Geride kalan, ardından bakar gidenlerin.

Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim.

Dağlara çarptım her esişimde.

Yollara küfrettim her gidişinde.

Demiştim sana hatırlarsan:

“Önemli olan ‘zamana bırakmak’ değil,

‘zamanla bırakmamaktır..”

Şimdi bana, geçen o zamanın

Unutulmaz sancısı kalır

Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?

Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim…

-NAZIM HİKMET; BİR FOTOĞRAFA-

Kedi gitti geceye değdi,

Karardı,

Döndü kadına değdi.

Bir kadın portresi belirdi;

Elinde siyah bir gül vardı,

Kucağında kırmızı bir kedi.

-ÖZDEMİR ASAF; TABLO-

Ah mavi, Altında uzanıp

Seni izlemek vardı.

Yüzünün tonunu, beyaz benlerini,

yanaklarına vurmuş al rengini izlemek vardı.

-AY KIZ; GÖKYÜZÜ-

Seni görünce

Aynı anda geçer aklımızdan

Aynı düşünce..

Bir duvar gibi aramızda

-ÖZDEMİR ASAF; İNCOGNITO-